Je kent de naam misschien niet, maar je hebt vrijwel zeker een deel van zijn werk gezien. Chris Corbould is sinds 1995 de special effects supervisor voor elke James Bond-film.Gouden Oog, ” en heeft op de een of andere manier aan iedereen gewerkt sinds 1977 “De spion die van me hieldTussen de Bond-films door was hij de special effects-supervisor bij low-budget indiefilms als de drie Dark Knight Batman-films en Star Wars-afleveringen VII en VIII. Oh, en hij won een Oscar voor zijn werk aan “Aanvang.”
Ik had het geluk om virtueel met de heer Corbould te gaan zitten voorafgaand aan de langverwachte release van “Geen tijd om te sterven“, die mijn collega Zac Palmer heeft gezien en heeft gerapporteerd over alle auto’s in de 25e Bond-film. De heer Corbould deelde enkele van zijn ervaringen met het maken van enkele van de meest iconische stuntscènes in de geschiedenis van de serie, inclusief hoe dingen zijn veranderd door de jaren heen, hoe Bond-films anders zijn en hoe het is om niet alleen de stunts te engineeren, maar ook enkele van de auto’s die erin voorkomen.
Autoblog: Wat is het grootste verschil tussen werken aan een Bond-film versus andere franchisefilms?
Chris Corbould: Ik denk dat een van de grote dingen de geschiedenis erachter is. Dit is nu de 25e Bond-film en [although] we moeten blijven veranderen voor de tijd, er zijn ook veel vakjes die moeten worden aangevinkt. Hierin zitten twee achtervolgingen, één met een DB5 in een stedelijke omgeving en één met een Land Rover Defender in een heel erg landelijke omgeving. [We have to] kom met originele ideeën voor die achtervolgingen.
Maar het belangrijkste dat aan een Bond-film werkt, is dat ze er altijd trots op zijn de sequenties zo veel mogelijk in het echt te doen.
Autoblog: Ik heb in 1999 een interview met je opgegraven waarin je zei dat “De Bond-mensen er trots op zijn dat ze NOG STEEDS stunts doen” in tegenstelling tot CGI. En dat is 22 jaar geleden.
Corbould: Ja! Ik zeg het nog steeds.
Autoblog: Hoe moeilijk is het geweest om die ideologie door de jaren heen te behouden, met veranderende technologieën en mogelijkheden?
Corbould: Het is niet echt moeilijk geweest. De jongens van CGI hebben ons behoorlijk geholpen door ons leven gemakkelijker te maken. Ze kunnen camera’s verven, ze kunnen delen van platforms verven als dat nodig is.
Het publiek heeft nog steeds deze fascinatie om te weten dat iets ook echt is gedaan. Veel van de grote effecten die ik heb gedaan op de James Bond-films, er is evenveel interesse in de achter de schermen van hoe we de buistrein deden die door het plafond kwam in “Skyfall“, hoe we het zinkende huis deden in “Casino royaal“. Weet je, ik besteed uren en uren en uren aan het doen van interviews over de fijne kneepjes van hoe we de metro hebben gebouwd, hoe we het op snelheid hebben gekregen, hoe we de set hebben gebouwd … dus ik denk dat er een oprechte interesse is in het publiek in wetende dat dingen echt zijn gedaan en niet op de computer zijn gedaan.
Autoblog: Je hebt routinematig moeten werken met pre-productie prototype auto’s en auto’s die je teams hebben moeten bouwen. Zelfs tanks. Wat waren enkele van de unieke uitdagingen waarmee u te maken kreeg bij het omgaan met prototypes en aangepaste auto’s?
Corbould: Ik zal je een paar voorbeelden geven. Een in “Sterf een andere dag“, we hadden deze achtervolging op een ijsmeer en al vroeg besloten ik en de tweede unitdirecteur dat het een heel slim idee zou zijn om de vierwielaangedreven versie van de Aston Martin Vanquish en Jaguar XKR te hebben. Het enige probleem met dat was er niet zo’n dier. Ze hebben ze niet gemaakt. Ik ging naar beide fabrieken en ze maakten ze niet. Dus mijn special effects afdeling maakte vier Aston Martins en vier Jaguars, veranderde de voorkant van elk van die, en maakte de enige vierwielaangedreven versies van die auto’s [ever] om die volgorde op het ijs te maken.
Het andere waar we rekening mee moesten houden was dat we waren op ijs en we moesten denken aan de veiligheid van de chauffeurs en wat er zou gebeuren als het ijs zou breken. Ze waren elk 2 ton, die auto’s. Dus hebben we de automatische opblaaszakken van de auto ingebouwd, zodat als deze in het ijs zou vallen, deze dingen automatisch zouden worden opgeblazen en deze auto’s drijvend zouden houden (zie video hieronder).
[One film earlier], daar zaten de Z8’s in “De wereld is niet genoeg“. Het waren destijds alleen prototype-auto’s en er waren slechts twee prototype-auto’s beschikbaar, dus hebben we nog drie auto’s gemaakt op basis van die prototypes.
Het andere voorbeeld dat ik zou zeggen is toen we de Batmobile bouwden (voor “Batman begint“). Dat was op maat gemaakt. Er waren onderdelen die we kochten, maar het chassis was allemaal op maat gemaakt, de carrosserie was allemaal op maat gemaakt, elk onderdeel daarvan werd gebouwd. Twee verschillende kanten van het spectrum daar.
Autoblog: Wat is de grootste verandering of belangrijkste innovatie geweest in het doen van autostunts tijdens je carrière?
Corbould: De CGI heeft veel geholpen bij het wegnemen van de noodzaak om onnodige gevaren te hebben. Dus als je een bijna-ongeval hebt met een auto, soms als je wilt dat het een echte bijna-ongeval is, zou je daar een CG-auto kunnen plaatsen om dat risico voor de bestuurder weg te nemen. Dus ik denk zeker dat ze veel hebben geholpen om te verfraaien wat we echt doen.
Autoblog: Zit er een autostunt in”Geen tijd om te sterven” zou dat 10, 15, 25 jaar geleden onmogelijk zijn geweest?
Corbould: Nee, ik denk niet dat die er is. De DB5 gaat terug naar Goldfinger. Het is leuk om het nu in een volledige gevechtsmodus te zien in plaats van alleen een cameo-rol.
We kwamen eigenlijk met een paar ideeën die niet op het scherm kwamen en die we 20 jaar geleden waarschijnlijk niet hadden kunnen doen. Toen we het over gadgets hadden, hadden we het over allerlei rare dingen zoals drones die van achter de achterste nummerplaat zouden verschijnen en in de lucht werden geschoten, parachutes die uit het dak kwamen toen het uit een ravijn ging, maar geen van hen maakte de cut. Ze zouden 20 jaar geleden waarschijnlijk moeilijk te doen zijn geweest.
Autoblog: Dat brengt het feit naar voren dat je meer doet dan actiescènes tot stand brengen – je hebt in de eerste plaats vaak de ideeën ervoor bedacht. “Gouden Oog“second unit director Ian Sharp geeft je de eer om op het idee te komen van de iconische tankachtervolging in de film (zie video hierboven). Ik las ook dat het idee voor de metrotrein crasht in “Skyfallwas het resultaat van een droom die je had. Zijn dat zeldzame gevallen, en heb je ooit meer gekregen dan je had verwacht toen je iets voorstelde?
Corbould: Het waren de twee grote dingen. Maar ook de eindreeks in “Skyfall“. Ik werd geroepen voor een ontmoeting met… [director] Sam Mendes en de producers, en ze waren niet blij met het einde, dus vroegen ze: ‘Chris, kun je je denkhoed opzetten en iets anders verzinnen?’ En daar kwam ik op het idee dat de helikopter het huis zou aanvallen. En ik had het geluk dat Sam ervan hield en zei: ga weg en… vooruitzien het. Dus ik voorzag het, paste een paar dingen aan, hij was er blij mee en zei: nu ga je schieten. Dus hij gaf me mijn eerste rol als regisseur van de tweede eenheid die de eindreeks van “Skyfall“.
De metrotrein is een interessante omdat ik een interessant telefoontje kreeg van Sam terwijl ik aan het afronden was “The Dark Knight Rises“. En hij zei dat ik deze geweldige achtervolging door de Underground van Londen heb, dat ik een adembenemend moment nodig heb. Dus daarbuiten ga ik slapen, de versnellingen draaien in mijn hoofd, en ik bedacht de metro trein [crashing through the ceiling], waarvan hij hield.
Toen ik terugkwam in Engeland verzamelde ik al mijn ingenieurs en tekenaars en zei: “Laten we erover praten.” En een van hen zei tegen me: “Op welke planeet bevond je je toen je die reeks bedacht?” Ik zei: “Wat is het probleem? We kopen gewoon een stel oude buiten dienst zijnde Tube-treinen.” En een van hen zei: “Chris, ze zijn elk 60 ton.” ‘Nou, dan bouwen we er zelf een.’ En toen zei een man: “Ze zijn 60 voet lang, Chris.” “Nou oke, dat is wat het gaat worden.”
Autoblog: Wat is de oplossing uiteindelijk geworden?
Corbould: Dat was een heel grote reeks die zich uitstrekte van een hoek van het 007-podium naar de ander. Het was op een bovengronds monorailsysteem, dus de set moest allemaal worden gebouwd. Ik sprak met de kunstafdeling, ik zei: “Ik wil niet dat dit zomaar over de vloer scheert. Dit ding zou 200 ton moeten wegen, het zou de vloer moeten opschudden.” Dus de bouwvakkers en de kunstafdeling bouwden een hele verdieping van ongeveer 30 cm diep met afgescheiden materiaal, dus als de trein erin ploegt, lijkt het alsof al het beton wordt omgewoeld. Zo is het ook met de pilaren. Nu moesten we het op snelheid brengen, maar het grotere probleem was het te stoppen. We hadden ongeveer 10 tot 15 ton gewicht met een snelheid van ongeveer 30 mph en we moesten vrij snel stoppen. Er waren toen vier of vijf verschillende systemen die het tegenhielden. Het ene systeem treedt in werking, dan nog een, en dan nog een.
Autoblog: Heel erg bedankt dat je ons je tijd hebt gegeven. Ik ben een enorme James Bond-fan en ga helemaal terug naar “Gouden Oog,” en het is heel bijzonder om met iemand te praten die zo’n belangrijke rol heeft gespeeld bij het maken van de films.
Corbould: Dat is erg aardig, dank je. Er zijn veel mensen die het gaan doen. Ik heb meer dan 100 bemanningsleden die allemaal op hun eigen manier genieën zijn, dus ik neem het succes namens hen.
Gerelateerde video:
