Ik haat het om als een gebroken plaat te klinken, maar je kunt gewoon niet ontsnappen aan de VAG-scene in het VK.
Met het enorme aantal Volkswagens op autoshows dat elk jaar alleen maar groeit, is het moeilijker dan ooit om je te onderscheiden van de massa. Dus hoe doe je het? In het geval van deze Golf vond ik op Verscholen in het park, door vast te houden aan een tijdloos VW-recept.
Als tiener had Matt Hagan geen interesse in auto’s. Dat begon nadat zijn oom hem een kopie van Prestaties Volkswagen tijdschrift met een Tornado Red, grote bumper Mk2 G60 op de omslag. Snel vooruit naar 2015, toen Matt’s eigen golfreis begon met de Mk2 die je hier ziet – een aankoop van £ 500. Natuurlijk, toen was het niet in de buurt van hoe het er nu uitziet; de VW was helemaal standaard en afgewerkt in Royal Blue met een grijs interieur.
Het begon ook als een eenvoudige 1.6L Driver-variant. Voor de niet-ingewijden van Volkswagen kocht je een Driver als je de verzekering op een GTI niet kon betalen. In het Groot-Brittannië van de jaren tachtig kwam autodiefstal vaker voor dan kou, dus je kunt je voorstellen hoeveel jonge jongens zich in Golf Drivers bevonden nadat ze hun rijbewijs hadden behaald.
Waarom deze specifieke auto? “Het was de goedkoopste op internet met APK” Mat lacht. “En het was de goedkoopste manier om een aangepast autobezit te krijgen.”
Het duurde een week voordat de carburateur was ingepakt, maar in plaats van hem weg te geven voor reparatie, besloot Matt om zichzelf te leren hoe hij het moest repareren. Hij slaagde er wel in om de motor weer aan de gang te krijgen, wat de trend zette voor de rest van zijn eigendom. Elke keer als er iets kapot ging, repareerde Matt het gewoon zelf.
De komende jaren de droom daarvan PVW Cover car ontging Matt nooit, dus nam hij het heft in eigen handen. In 2017 was de auto misschien verlaagd op een set mesh-wielen, maar de blauwe verfbeurt was zeker de verkeerde tint rood. 2018 was de introductie van de nieuwe rouge Mk2, nu op Schmidt Modern Line-wielen en vervolgens op grote bumpers. Er was een langzame maar gestage transformatie gaande, meedogenloos, maar de auto was de hele tijd nog steeds Matt’s trouwe dag.
De grootste sprong was de verschuiving naar wat je nu ziet. In 2019 was het tijd om de Golf uit het dagelijks gebruik te halen en hem eens goed onder de loep te nemen.
Uiterlijk volgt Matt’s Mk2 een beproefde formule: schone lak, bredere bogen rondom en BBS-wielen zorgen voor een moeilijk te verslaan stylingpakket. Hoewel het recept misschien niet baanbrekend is, zijn er kleine details om het te onderscheiden van vergelijkbare auto’s. Volledig rode achterlichten, zijrepeaters en zelfs knipperlichten aan de voorkant houden het kleurenschema mooi en eenvoudig.
Toegegeven, ik ben een absolute sucker voor colour-blocking. En niet alleen in auto’s, dus dat is een winnend idee in mijn boeken. De heftige roodheid wordt onderbroken door de satijnzwarte details langs de bumpers, grilles, ramen en zelfs de badges.
De kleurblokkering strekt zich ook uit tot het interieur, waar alles zwart is, inclusief de verplaatste batterij, het verwijderen van de achterbank en de Recaro ‘visnet’-stoelen zelf. Het witte stiksel contrasteert mooi met het zwarte Momo Prototipo-stuur, net als het accent op de 8-ball pookknop en het witte lettertype op de wijzerplaten en rugleuningen.
Visuele aanpassingen alleen zouden de mosterd niet snijden, en er werd besloten dat de 1.6L met enkele carb moest gaan met een 2.0L ABF Mk3 GTI-motor als voor de hand liggende vervanging. Mikuni-carburateurs met dubbele zijwaartse trek vormen het brandpunt van de afgevlakte baai; kroonjuwelen in wat ongetwijfeld een van de netste front-ends is die ik ooit in een Mk2 Golf heb gezien.
Het motorblok, de versnellingsbak, het subframe, de radiator en de onderste toebehoren kregen allemaal een nieuwe laag glanzend zwart, terwijl de kop en kleppendeksel in een prachtige tint metallic zilver zijn uitgevoerd. Matt fabriceerde zelfs zijn eigen olieopvangbak en remvloeistofreservoir, en leerde gaandeweg.
Ik denk dat je het ermee eens zult zijn dat Matt het niet heeft ‘overdreven’ met het instoppen en gladstrijken. Natuurlijk, er hangen geen losse draden meer rond en de wielkuipen zien eruit als gekookte snoepjes, maar het stampen op het schot en de naden op de chassispoten blijven om wat anders een erg saaie ruimte zou kunnen zijn, op te breken.
Noem het mijn OCD, maar zelfs kleinere details, zoals de textuurverschillen tussen de ruw gegoten inlaattrompetten, het metallic zilveren klepdeksel en de timing van de knuppel, maken zo’n enorm verschil voor het algehele uiterlijk. Ze kunnen allemaal zilver zijn, maar ze gaan niet samen in één.
Het is niet alleen in de baai waar dit textuurverschil te zien is, maar ook op de wielen. BBS RM’s zijn gemeengoed onder Mk2 Golfs, maar dit zijn eigenlijk geen VW-spec 4×100 items. De bolle 4×108 gezichten geven ze op als vroege Audi 80/Porsche 924-items … of misschien zelfs Ford-items. Ze zijn opnieuw geboord tot 4×100 en zijn gecombineerd met op maat gemaakte driedelige centercaps bestaande uit matzwarte zeskantmoeren, BBS RZ ‘center plates’ en lasergesneden ringen.
Oh, en enigszins indrukwekkend, de auto zit en rolt op deze hoogte op een schroefvering. Hoewel de praktische bruikbaarheid van lucht niet te ontkennen is, wordt het zien van een auto met een dwaze-lage statische elektriciteit nooit oud. En deze Golf is laag.
Hoewel het van de buitenkant misschien lijkt alsof dit een vrij standaard Mk2-build is, zou ik zeggen dat het een van de meest nieuwe van de laatste tijd is. Het breekt zeker geen mallen, maar door het klassieke VW-tunerrecept te verfijnen en te distilleren tot zijn essentie met een eenvoudige maar verwoestende eenvoudige esthetiek, is Matt erin geslaagd een geweldige Golf te bouwen.
Blij mee in zijn huidige gedaante, is de volgende stap om het interieur opnieuw te trimmen, maar pas als Matt heeft geleerd hoe hij het zelf moet doen. “Ik heb de rest van de auto zelf gebouwd en dat wil ik zo houden. Het is absoluut een auto voor altijd … Iedereen die een Mk2 bezit en verkoopt, heeft er altijd spijt van, “ hij zegt.
Minder is in dit geval zeker meer.
Mario Christou
Instagram: mcwpn
creditSource link
